Vele steden en gemeenten beschouwen camerabewaking en
-toezicht vaak als effectieve en efficiënte hulpmiddelen om
criminaliteit en overlast tegen te gaan. Deze eendimensionale
benadering blijkt uit voorliggend onderzoek echter op de helling
te staan. De voortschrijdende digitalisering van onze samenleving
waarbij lokale besturen steeds meer gebruik maken van nieuwe
technologieën om hun omgeving te beheren en te (be)sturen,
biedt opportuniteiten voor cameratoepassingen die voorheen niet
mogelijk waren.
In opdracht van de stad Genk werden de bouwstenen van een
doordacht en evidence-based camerabeleid in kaart gebracht.
Hierbij werd onderzocht wat de impact is van camerabewaking,
welke nieuwe technologieën beschikbaar zijn en hoe die zich
verhouden tot de privacywetgeving, hoe het camerabeleid in vijftien
vergelijkbare steden werd geconcipieerd en wat de opvattingen
zijn van de Genkse stakeholders. Uniek aan dit onderzoek is dat
het camerabeleid binnen het bredere smart city-verhaal wordt
geplaatst waardoor nieuwe inzichten worden gegenereerd.