De voorbije jaren werkte Ludwig Vandevelde (°1957) aan een reeks sculpturen rond het historisch-religieuze thema van de 'Pietà'. Dat resulteerde in zeven houten beeldhouwwerken die met een feilloze techniek een onderkoelde weergave van leegte, eenzaamheid, verdriet, en rouw uitdrukken.
In dit boek reflecteert de kunstenaar over het proces dat heeft geleid tot deze beeldenreeks. Hij doet dat door middel van een fenomenologische beschrijving. In zeven brieven heeft hij het achtereenvolgens over het schrijven als denkmethode; het creatieproces als Argonautentocht; het kunstwerk als offer; het 'maken' van sculptuur als betekenisgenererend proces; de vraag naar de ontologische status van de sculptuur in vergelijking tot de dingen rondom ons; de relatie van de kunstenaar tot de traditie; de kunstenaar als melancholicus.