Sinds 1 februari 2007 nemen in België strafuitvoeringsrechtbanken beslissingen over de strafuitvoeringsmodaliteiten van gedetineerden veroordeeld tot meer dan drie jaar gevangenisstraf. De multidisciplinaire samenstelling van deze rechtscolleges, het samenspel tussen de verschillende procesdeelnemers en de moeilijke zoektocht naar een evenwicht tussen het streven naar de sociale re-integratie van de veroordeelde en het inschatten van het risico op recidive vormen een interessante “nieuwe” penale praktijk die tot nu toe nog weinig beschreven en onderzocht werd. In dit boek staan de resultaten van een etnografisch onderzoek naar de beslissingsprocessen, -praktijken en interacties van deze rechtscolleges centraal en wordt getracht een antwoord te formuleren op de vraag “hoe geven de leden van de strafuitvoeringsrechtbanken vorm aan hun beslissingen?” We proberen inzicht te krijgen in hoe de strafuitvoeringsrechtbanken werken, welke betekenis ze daaraan geven, hoe ze de in de Wet op de Externe Rechtspositie geformuleerde tegenindicaties operationaliseren in de dagelijkse beslissingspraktijk en hoe het samenspel tussen de verschillende betrokken procesdeelnemers verloopt.