arbeidsongevallen publieke sector
ria janvier

In 1984 publiceerde Ria Janvier voor het eerst haar boek over de arbeidsongevallen in de publieke sector. Anno 1988 is een aangevulde versie op de markt gebracht. Intussen zijn er bijna dertig jaar verstreken en de heeft de auteur werk gemaakt van een volledig nieuwe editie, vooral ook op vraag van het werkveld. Tegelijk verdient deze studie het predicaat van wetenschappelijk boekwerk. Ria Janvier geeft een exhaustieve stand van zaken, maar deinst er tegelijk niet voor terug om op een scherpzinnige wijze de wetgeving, de rechtspraak en de rechtsleer te analyseren en, zo nodig, te bekritiseren. Daarnaast gaat de auteur ook geregeld de uitdaging aan om de lege ferenda een aantal denksporen te verkennen.

Dit boek is volgens een klassieke indeling opgebouwd:

  • Een korte historische terugblik.
  • Een afbakening van het personeel toepassingsgebied: wie valt onder welke arbeidsongevallenwetgeving en wat zijn de consequenties daarvan?
  • Een uiteenzetting van de begrippen ‘arbeidsongeval’ en ‘ongeval op de weg naar en van het werk’, en in het verlengde daarvan de bewijsvoering. Daarbij valt op dat agressie in de publieke sector steeds meer op de voorgrond treedt.
  • De schadeloosstelling: welke schadeposten zijn onder welke voorwaarden vergoedbaar en tot beloop waarvan?
  • Een zoektocht naar de rode draad in het onontwarbaar kluwen ingeval het arbeids(weg)ongeval ook een ongeval gemeen recht is.
  • Een bespreking van de procedure: is de arbeidsongevallenregeling voor de publieke sector in niets te vergelijken met die in het raam van de wetgeving voor de private sector?
  • Ter afronding komt het thema van de verzekering aan bod, een hele kluif, gegeven dat er in de publieke sector sprake is van een vierhoeksverhouding.

Als toemaatje maakt auteur Ria Janvier de vergelijking tussen de arbeidsongevallenwetgeving in de private en de publieke sector en geeft zij enkele unieke bijlagen prijs.

In 1984 publiceerde Ria Janvier voor het eerst haar boek over de arbeidsongevallen in de publieke sector. Anno 1988 is een aangevulde versie op de markt gebracht. Intussen zijn er bijna dertig jaar verstreken en de heeft de auteur werk gemaakt van een volledig nieuwe editie, vooral ook op vraag van het werkveld. Tegelijk verdient deze studie het predicaat van wetenschappelijk boekwerk. Ria Janvier geeft een exhaustieve stand van zaken, maar deinst er tegelijk niet voor terug om op een scherpzinnige wijze de wetgeving, de rechtspraak en de rechtsleer te analyseren en, zo nodig, te bekritiseren. Daarnaast gaat de auteur ook geregeld de uitdaging aan om de lege ferenda een aantal denksporen te verkennen.

Dit boek is volgens een klassieke indeling opgebouwd:

  • Een korte historische terugblik.
  • Een afbakening van het personeel toepassingsgebied: wie valt onder welke arbeidsongevallenwetgeving en wat zijn de consequenties daarvan?
  • Een uiteenzetting van de begrippen ‘arbeidsongeval’ en ‘ongeval op de weg naar en van het werk’, en in het verlengde daarvan de bewijsvoering. Daarbij valt op dat agressie in de publieke sector steeds meer op de voorgrond treedt.
  • De schadeloosstelling: welke schadeposten zijn onder welke voorwaarden vergoedbaar en tot beloop waarvan?
  • Een zoektocht naar de rode draad in het onontwarbaar kluwen ingeval het arbeids(weg)ongeval ook een ongeval gemeen recht is.
  • Een bespreking van de procedure: is de arbeidsongevallenregeling voor de publieke sector in niets te vergelijken met die in het raam van de wetgeving voor de private sector?
  • Ter afronding komt het thema van de verzekering aan bod, een hele kluif, gegeven dat er in de publieke sector sprake is van een vierhoeksverhouding.

Als toemaatje maakt auteur Ria Janvier de vergelijking tussen de arbeidsongevallenwetgeving in de private en de publieke sector en geeft zij enkele unieke bijlagen prijs.