Taalvariatie stelt docenten voor een bijzondere uitdaging: de vraag naar wat (nog net) kan en naar wat fout is. Die vraag is vaak niet zo makkelijk te beantwoorden. Hoe taaldocenten omgaan met taalvariatie, staat in deze sociolinguïstische studie centraal.

Met een etnografische methode slaagt Truus De Wilde erin te achterhalen hoe docenten reageren op taalvariatie en analyseert ze achterliggende motieven. Taalideologieën over wat een standaardtaal is en zou moeten zijn, liggen aan de basis van deze analyse. Op basis van deze ideologieën worden vier archetypes geconstrueerd.

De vele citaten uit interviews illustreren de archetypes en wijzen op de centrale rol van taalbewustzijn.