Onder impuls van de cultuursociologie en de boekgeschiedenis is de rol van de uitgeverij in de totstandkoming en de receptie van literatuur de jongste decennia almaar meer erkend en bestudeerd. Het staat inmiddels buiten kijf dat het uitgeverijonderzoek heel concreet bewijst dat de literatuurwetenschap geen ‘autonome artefacten’ bestudeert, maar door diverse ‘instituties’ bemiddelde en beïnvloede teksten. Heeft een en ander ook praktische consequenties?

Dit Cahier voor literatuurwetenschap confronteert de resultaten van recent en nog lopend uitgeverijonderzoek met de algemene literatuurwetenschap. De bijdragen demonstreren niet alleen de verscheidenheid die het uitgeverij-onderzoek vandaag typeert wat aanpak, onderwerpkeuze en theoretische inbedding betreft. Ze evalueren ook verworven ideeën en stellen bovenal nieuwe uitdagingen in het vooruitzicht.